Na današnji dan 1907. godine u Tuzli je rođen jedan od najznačajnijih slikara dvadesetog stoljeća, Ismet Mujezinović. Živio je i radio u mnogim bosanskohercegovačkim i evropskim gradovima, ali svoj svijet slikarstva gradio je najduže u Tuzli, u svom tuzlanskom domu-ateljeu, ostajući prepoznatljiv po svojim velikim formatima, istorijskim kompozicijama koje su završavale unutar reprezentativnih prostora vodećih bosanskohercegovačkih galerija, kao i brojnih drugih državnih institucija. Bio je jedan od onih slikara koji je ostao dosljedan do kraja ponajprije sebi, kao i ideji o umjetnosti koja treba da bude „izraz istorijskog trenutka“. Život i cjelokupno stvaralaštvo, Mujezinović je na najorginalniji način ugradio u bosanskohercegovačku umjetnost i kulturu uopšte. Snažnim autoritetom je uspijevao da svojim djelima oblikuje ovdašnju likovnu scenu, utičući na njene tokove i danas.
Tragajući za onom suštinskom odrednicom koja ga izdvaja od „ostalih“, brojni su autori biografskih zapisa i intervjua, te kritičkih osvrta na stvaralaštvo ovog velikog umjetnika u proteklih nekoliko decenija ostavili dragocjene pisane tragove i dokumentacionu građu.
Zavičajna zbirka Narodne i univerzitetske biblioteke „Derviš Sušić“ Tuzla danas čuva bogatu zbirku knjiga i časopisa, kataloških izdanja, kao i raznovrsnu produkciju neknjižne građe koja svjedoči o životu i stvaralaštvu ovog umjetnika.
U periodu od 1925. do kraja osme decenije 20. stoljeća iza sebe je ostavio brojna djela: crteže, grafike i platna, akvarele. Bio je član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine i jedan od osnivača Univerziteta u Tuzli, Međunarodne galerije portreta i Doma mladih u Tuzli, te Škole za likovne umjetnosti u Sarajevu. Kao slikar i likovni pedagog bio je izraziti protagonist i zastupnik socrealizma, angažirani antifašista i istaknuti intelektualac evropskog ranga. Važio je za umjetnika širokog spektra interesovanja. Zajedno sa Vojom Dimitrijevićem, Mešom Selimovićem, Mladenom Čaldarovićem… učestvovao je u formiranju lista „Front slobode“. Za prve brojeve tuzlanskog lista radio je i ilustracije. Iza njega ostalo je i zanimljivo koautorsko djelo, drama „Kafanski stratezi“ koja je izvedena 6. novembra 1944. godine u tuzlanskom kinu „Sloboda“ (Kafanski stratezi: satirična burleska u tri slike / Dušan Blagojević, Ismet Mujezinović, Drago Vučinić. Beograd: Kulturno-prosvetno veće Jugoslavije, 1961.).
Bio je pokretač i glavni urednik vojnog lista „Front“, te glavni urednik ilustrovanog lista „Vidik“. Ilustrovao je brojne knjige, listove i časopise.
U periodu njegovog života u Tuzli, u grad su navraćali važni slikari i pisci, režiseri, kao i ugledni državnici i ličnosti iz kulturnog i javnog života.
Slikara je posjećivao i Ivo Andrić. Mujezinović je bio jedan od rijetkih koji je Andrićeva djela čitao još u rukopisu. A riječ je o prvim izdanjima naslova koje je i likovno uređivao: „Na Drini ćuprija“, „Gospođica“, „Zbirka pripovjedaka“… Zahvaljujući sretnim okolnostima Mujezinović je imao priliku da sarađuje i druži se sa Andrićem. Zapis o prijateljstvu i saradnji sa piscem, Mujezinović je trajno zabilježio u jednom od svojih zapisa koji je objavljen u Popovićevoj knjizi sjećanja „Kazivanja o Andriću“ 1976., nakon što je isti prilog godinu ranije štampan i u listu „Književne novine“.
(Kazivanja o Andriću : uspomene savremenika / Radovan Popović. – Beograd : Sloboda, 1976.)